Ownership structure and firm performance

Abstract

The relationship between ownership structure and firm performance has become a key issue in understanding the effectiveness of different corporate governance mechanisms. It has been suggested that when the ownership of a firm is dispersed, its managers will deviate from profit-maximizing behaviour. Managers' utility tends to increase with firm size. According to managerial theory, manager-controlled firms will be less profitable, will tend more to avoid risky decisions and grow faster than owned-controlled firms. Some scholars have pointed out that there are also benefits associated with the dispersed ownership structures. Many researches have been conducted seeking for performance differences between firms with different ownership structures. Some of these researches found evidence for performance differences between firms with different ownership structures, while the others detected no differences in performance between firms with different ownership structures. The main objective of this study is to examine the relationship between ownership structure and firm performance of 141 industrial and merchandising companies whose stocks are traded in the Istanbul Stock Exchange over the period 1997-2002. Ownership structure and financial statement data are obtained from the Istanbul Stock Exchange (ISE) web sites and publications. All data has been employed as annual data. Ownership structure has been explained according to ownership concentration, public stake, and the percentage of shares held by different owner identity. Ownership concentration is measured by the percentage of shares held by the largest shareholder, and held by the three largest shareholders. Ownership dispersion is measured by the percentage of public stake. Owner identity is measured by the percentage of shares held by state-owner, manager-owners, institutional-owners, and foreign owners. Firm performance is measured by return on asset, return on equity, net operating profit margin, market-to-book value, and price earnings ratio. Debt-equity ratio, the logarithm of total asset, and systematic risk of company's stock are used as control variables. The basic method used in this thesis is multiple regression analysis through backward stepwise estimations. Cross-sectional data is used in multiple regression analysis. SPSS 10.0 has been used to statistical analysis. The variables being referred to are calculated as averages of 6 years of annual data, from 1997 to 2002. The findings present that Turkish companies have concentrated ownership characteristics rather than dispersed ownership characteristics. The important portion of Turkish companies is managed by institutional owners. While the percentage of shares held by foreign owners and the number of companies in which foreign owners have stake are increasing; the percentage of shares held by state owner and the number of companies in which state owner have stake are decreasing. Also, managerial ownership has decreasing trend in Turkish companies. The percentage of shares held by institutional owners and the number of companies in which institutional owners have a consistent trend over the period 1997-2002. Using regression analysis and ANOVA, we find that as ownership concentration increases, return on equity increases. However, as public ownership increases, both return on asset and return on equity decrease. We indicate that there is a positive connection between foreign ownership and return on equity; but state ownership, institutional ownership, and managerial ownership have a negative effect on return on equity. There appeared to be no relationship between ownership variables and firm performance when using market-to-book value, net operating profit margin, and price-earnings ratio. Our results highlight that size has a negative influence on the perfomance measured by return on equit. Debt-to-equity variable, measuring leverage, is positive and significant in return on asset and market-to-book value regressions , but is negative and significant in return on equity regression. Return on equity and systematic risk of company's stock have a negative and significant relationship. This study contributes to open debate about the link between ownership structure and firm performance. Finally in light of our findings, we propose for further research that this study may lead to a more comprehensive analysis of the relationship between ownership structure and firm performance.Mülkiyet yapısı ve şirket performansı arasındaki ilişki, farklı şirket yönetim mekanizmalarının etkilerini anlamada temel konudur. Şirketlerin ortaklıkları yaygın olduğu zaman yöneticilerin kar maksimizasyonu davranışından sapacakları öne sürülmüştür. Yöneticilerin firmadan edindikleri toplam fayda da firmanın büyüklüğü ile artmaktadır. Şirketlerin yönetimsel kuramına göre; yönetici kontrollü şirketler hissedar kontrollü şirketlerden daha az karlı, riskli kararlardan daha çok kaçan ve daha hızlı büyüyen şirketlerdir. Bazı araştırmacılar yaygın mülkiyetli şirketlerinde çeşitli yararları olduğuna işaret etmişlerdir. Ortaklık yapısının firma performansı üzerindeki etkilerini inceleyen pek çok farklı çalışma yapılmıştır. Bu araştırmalardan bazıları mülkiyet yapısının şirket performansını etkilediğini bulurken, diğerleri ise mülkiyet yapısının şirket performansı üzerinde bir etkisi olmadığını bulmuşlardır. Bu çalışma, hisse senetleri 1997-2002 yılları arasında İstanbul Menkul Kıymetler Borsası'nda işlem gören 141 sanayi ve ticaret şirketinin mülkiyet yapısı ile mülkiyet yapılarının şirket performansına olan etkilerini incelemektir. Mülkiyet yapısı ve mali durum verileri İstanbul Menkul Kıymetler Borsası'nın web sitesi ve yayınlarından elde edilmiştir. Tüm veriler yıllık kullanılmıştır. En büyük hissedarın sermaye payı ile en büyük üç hissedarın sermaye payları mülkiyet yoğunluğu ölçütü olarak kullanılmıştır. Halka açıklık oranı ise mülkiyet dağılımı ölçütü olarak değerlendirilmiştir. Devletin, yöneticilerin, yabancıların ve kurumsal ortağın payları sahiplik kimliği ölçütleri olarak kullanılmıştır. Şirketlerin performansı ise toplam varlıkların verimliliği, öz sermayenin verimliliği, net işletme karı, piyasa değerinin defter değerine oranı ve fiyat kazanç oranları ile ölçülmüştür. Borç/varlık oranı, toplam varlıkların logaritması, ve sistematik risk kontrol değişkenleri olarak kullanılmıştır. Bu çalışmada, temel metod olarak çoklu regresyon modeli seçilmiştir ve istatistik analizleri için SPSS 10.0 kullanılmıştır. Sonuçlar Türk şirketlerinin dağılmış mülkiyet yapısından çok yoğunlaşmış mülkiyet yapısına sahip olduğunu göstermiştir. Kurumsal yatırımcılar ve holdingler şirketlerin önemli payına sahiptir. Yabancı yatırımcıların sermaye payı ile yabancı yatırımcıların payının bulunduğu şirketlerin sayısı artarken, devletin sermaye payı ile devletin payının bulunduğu şirketlerin sayısının azaldığı görülmüştür. Bundan başka, yönetici mülkiyetinin Türk şirketlerinde azalan bir eğilime sahip oldukları bulunmuştur. ANOVA ve çoklu regresyon analizleri, mülkiyet yoğunluğu arttıkça öz sermayenin verimliliğinin yükseldiğini göstermiştir. Halka açıklık oranı yükseldikçe toplam varlıkların verimliliği ve öz sermayenin verimliliği azalmaktadır. Yabancı mülkiyet ile öz sermayenin verimliliği arasında pozitif bir ilişki bulurken; devlet, yönetici ve kurumsal ortak mülkiyeti ile öz sermayenin verimliliği arasında negatif bir ilişki ortaya çıkmıştır. Diğer performans ölçütleri ile mülkiyet yapısı değişkenleri arasında bir ilişki bulunamamıştır. Sonuçlar öz sermayenin verimliliği ile firma büyüklüğü ve sistematik risk arasında negatif ilişki olduğunu göstermiştir. Ayrıca, borç/varlık oranı ile toplam varlıkların verimliliği ve piyasa değerinin defter değerine oranı arasında pozitif ilişki bulunurken, öz sermayenin verimliliği ile negatif ilişki bulunmuştur. Son olarak yapılan çalışmanın bulguları doğrultusunda, ileride mülkiyet yapısı ve şirket performansı arasındaki ilişki konusunda daha kapsamlı bir araştırma için öneri geliştirilmiştir.