Örgütsel bağlılık değişime direnç ilişkisi ve örgütsel bağlılığın değişime direnç üzerindeki etkisi

Abstract

Küreselleşmeyle beraber uluslararası rekabet artmış ve ulusal şirketler rekabet gücünü arttırmak için değişim yapmak zorunda kalmıştır. Şirketler yeni yatırımlarda bulunmak, yeni pazarlar oluşturmak için uluslararası alanlara açılmaktadır. Uluslararası rekabet, pazar payının korunması ve büyümesi, örgütün gelişmesi ve büyümesi için ulusal ve uluslararası şirketleri değişim süreci içinde yer almasını zorunlu kılmıştır. Örgüt çalışanları ekonomik, rasyonel, psikolojik, sosyolojik bakımdan değişim sürecine ilişkin bilgilerinin olmaması, değişimin kaynağı ve boyutu, sendika yönlendirmesi gibi nedenlerle değişime direnç gösterebilirler. Değişime direnç işe geç gelme, toplu direnişler, grevler, işten ayrılma, bölüm değiştirme, çatışmaların sıklaşması, değişimin uygulanamayacağına ilişkin önemsiz gerekçeler ileri sürme, bireysel ve toplumsal iş yavaşlatma, ilişik kesme, çekilme, yakınma ve devamsızlık gibi davranışlar şeklinde görülebilir. Örgüt içindeki bireylerin kendilerini örgütün bir parçası olarak hissetmesi olarak tanımlanabilecek aidiyet duygusu değişim sürecinde öne çıkmaktadır. Aidiyet duygusu kişilerin kendilerini çalışan olarak görmelerinden daha öte bir anlam ifade etmektedir. Değişime gösterilen direnç düzeyinin, çalışanların özelliklerinin, çalışanların örgüte ilişkin duygu ve/veya düşüncelerinin değişime direnç ile ilişkisini bilmek direnç ile baş etmek için strateji belirleme ya da strateji güncelleme süreçlerinde önem kazanmaktadır. Bu çalışmada çalışanların değişime direnç düzeyleri ile çalışanların demografik özellikleri ve değişime direnç örgütsel bağlılık ilişkisi ile örgütsel bağlılığın değişime direnç üzerindeki etkisi ele alınmaktadır.