Bağlanma stilleri, özsaygı ve ilişki istikrarı arasındaki ilişki

Abstract

Bu araştırmada romantik ilişki yaşamakta olan bireylerin bağlanma stilleri, özsaygı ve ilişki istikrarı arasındaki ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya romantik ilişkisi olan (sevgili/flört, sözlü/nişanlı) 18 yaş ve üzeri 148 kadın, 77 erkek toplam 225 kişi katılmıştır. Araştırma kapsamında katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, İlişki Anketleri Ölçeği, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, İlişki İstikrarı Ölçeği uygulanmıştır. Araştırma bulgularımıza göre; benlik saygısı ve ilişki istikrarının cinsiyete göre farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Güvenli bağlanma (p<.01), kayıtsız bağlanma (p<.05) ve saplantılı bağlanma (p<.05) ise cinsiyetlere göre anlamlı farklılıklar gösterdi. Güvenli bağlanma ile benlik saygısı (p<.001) ve ilişki istikrarının alt boyutu olan ilişki doyumu (p<.01) arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Ancak bağlanma boyutları ve benlik saygısı seçeneklerin niteliğini değerlendirme boyutunu yordamamaktadır (p>.05). Benlik saygısı (p<.05), ilişki doyumu (p<.01), ilişki yatırımı (p<.01) boyutlarında ilişki durumuna göre anlamlı farklılıklar bulunmuştur. İlişki durumu sözlü/nişanlı olanların benlik saygısı puan ortalamaları (Ort = 32.88, Ss = 4.55) sevgili/flört olanlara (Ort = 31.30, Ss = 5.48) göre anlamlı bir şekilde daha yüksek bulunmuştur. Benzer şekilde ilişki yatırımı (Ort = 44.65, Ss = 10.39) ve ilişki doyumu (Ort = 57.37, Ss = 9.34), ilişki durumu sözlü/nişanlı olanlarda anlamlı bir şekilde daha yüksek bulunmuştur. Katılımcıların birliktelik süresi ile ilişki doyumu boyutu (p<.001), seçeneklerin niteliğini değerlendirme boyutu (p<.020) ve ilişki yatırımı boyutu (p<.006) arasında da bir ilişki saptanmıştır. Birliktelik süresi bir yıldan az olanların ilişki doyumu ve ilişki yatırımı birliktelik süresi üç yıl ve üzeri olan katılımcılara kıyasla daha düşük bulunmuştur. Birliktelik süresi bir yıl ve üzerinde olanların seçeneklerin niteliğini değerlendirme boyutu puan ortalamaları birliktelik süresi üç yıl ve üzeri olanlardan daha yüksek olduğu saptanmıştır.In this study, it was aimed to examine the relationship between attachment styles, self-esteem and relationship stability of individuals in romantic relationships. A total of 225 people, 148 women and 77 men, aged 18 and over, who have a romantic relationship (lover/flört, fiance) participated in the research. Personal Information Form, Relationship Questionnaires, Rosenberg Self-Esteem Scale, and Relationship Stability Scale were applied to the participants within the scope of the research. According to our research findings; It was determined that self-esteem and relationship stability did not differ according to gender. Secure attachment (p<.01), dismissive attachment (p<.05) and preoccupied attachment (p<.05) showed significant differences by gender. A positive and significant relationship was found between secure attachment and self-esteem (p<.001) and relationship satisfaction (p<.01), which is the sub-dimension of relationship stability. However, attachment dimensions and self-esteem do not predict the quality of options (p>.05). Significant differences were found in the dimensions of self-esteem (p<.05), relationship satisfaction (p<.01), relationship investment (p<.01) according to relationship status. Self-esteem score averages of those whose relationship status is fiance (Avg = 32.88, Sd = 4.55) were found to be significantly higher than those who were lovers/flört (Mean = 31.30, Sd = 5.48). Similarly, relationship investment (Av = 44.65, Sd = 10.39) and relationship satisfaction (Av = 57.37, Sd = 9.34) were found to be significantly higher in those whose relationship status was fiance. A relationship was also found between the participants' duration of being together and the dimension of relationship satisfaction (p<.001), the dimension of evaluating the quality of options (p<.020), and the dimension of relationship investment (p<.006). Relationship satisfaction and relationship investment of those with a duration of less than one year were found to be lower than those with a duration of three years or more. It was determined that the average score of the evaluation dimension of the quality of the options of those with a duration of one year or more together was higher than those with a duration of three years or more.