Samuel Taylor Coleridge’s "the Rime of the Ancient Mariner" and "Christabel": doubts about the universal order"

Abstract

There is a dark strain which can be traced in the poetry of all the major nineteenth century English romantic poets: a scepticism about the ultimate purpose of man's life, a sense of having lost a metaphysical certainty and faith in the presence of a benevolent power who maintains harmony and order in the universe. Samuel Taylor Coleridge is one of them. In "The Rime of the Ancient Mariner" and "Christabel", he reveals a nightmarish vision of the universe where moral order seems to be replaced by a cosmic "hap".On dokuzuncu yüzyıl İngiliz romantik şairlerinin yapıtlarında karanlık, kuşkuların, umutsuzluğun ve güvensizliğin egemen olduğu bir yön vardır. Samuel Taylor Coleridge de bu çalışmada ele alınan şiirlerinde evrenin düzenini sağlayan metafizik bir gücün varlığı konusundaki kuşkularını dile getirmektedir. Coleridge'in karabasan dünyasında güven duyulabilecek bir evrensel ve ahlaki düzen yerine tesadüflerin hakim olduğu bir düzensizlik hüküm sürmektedir.