Samuel Beckett: a postmodern playwright of silence and negation

Abstract

In this study, Samuel Beckett’s four plays, Waiting for Godot, Endgame, Krapp’s Last Tape and Not I, will be analyzed with a view to highlighting Beckett’s major concerns as a postmodern playwright. These plays were chosen on the grounds that they comprise the main themes of Beckett’s drama and illustrate how he subverts the norms and conventions of traditional drama in order to convey the plight of the modern man in a meaningless world that is devoid of stable values and that therefore resists any traditional interpretations. An in-depth analysis of Company and Stirrings Still will also be offered as these two particular prose works, written in the later period of Beckett’s career, shed light on his previous plays and fictional writings by ‘revisiting’ them in numerous references and allusions.

Bu tezde, Samuel Beckett’ın dört oyunu, Waiting for Godot, Endgame, Krapp’s Last Tape ve Not I, Beckett’ın post modern bir oyun yazarı olarak temel konularını vurgulayan bir görüş ile ele alınacaktır. Adı geçen bu oyunlar Beckett tiyatrosunun ana temalarını kapsadıkları ve Beckett’ın sağlam değerlerden yoksun anlamsız bir dünyada bulunan modern insanın durumunu yansıtmak amacıyla nasıl geleneksel tiyatronun kurallarını ve alışkanlıklarını altüst etmesini örnekledikleri için seçilmişlerdir. Ayrıca Beckett’ın kariyerinin sonlarında yazılan iki önemli eser, Company ve Stirrings Still, Beckett’ın daha önceki oyunlarına ve kurgusal yazılarına tekrar tekrar dönüp sayısız referanslar vererek ışık tuttuklarından dolayı bu yapıtların geniş kapsamlı bir analizi de sunulacaktır.