Parody of the academy in the novels of David Lodge and malcolm Bradbury

Abstract

This thesis explores a comparison of two of the principal craftsmen of Modern British Fiction, David Lodge and Malcolm Bradbury, whose works, as well as their lives, are immensely interrelated and dialogic. My attention is devoted especially to the two authors' differing deployment of postmodernism and post-structuralist theory, as well as variants of more traditional devices such as parody, satire, and double imagery in a discourse aimed at criticizing the academy by being seriously funny. I also underline both authors’ contribution into the academic novel with their representative works while keeping the development this sub-genre as a background to this study and analysing it according to the perceptions of Elaine Showalter in Faculty Towers: The Academic Novel and Its Discontents (2005). This study takes into consideration four novels by David Lodge: (The Picturegoers (1960), The British Museum is Falling Down (1965), Changing Places (1975), and Small World (1984)) and three novels by Malcolm Bradbury namely Eating People is Wrong (1959), Stepping Westward (1965), The History Man (1975), and a novella titled Mensonge: My Strange Quest for Structuralism’s Hidden Hero (1987). During the course of the study, I consult and refer to various literary criticisms written by both authors as well as other theories of the major critics of literary theory but my utmost attention is on Mikhail Bakhtin’s conception of parody with means of having “dualistic characteristics” that is directly linked with his idea of “Carnival”. In my comparison of these two equally talented craftsmen, I concentrate on two main points. My first point is to analyse both authors’ treatment of the academy through their imaginary characters that are mainly shaped as academics, who are pictured in an endless quest for recognition and power. My second point is an attempt to reply Amanda Craig’s wondering in her review of David Lodge’s Consciousness and the Novel (2002), “ … why [David Lodge], unlike Bradbury, has not been knighted yet for his services to literature [for] he is the much better critic and novelist” (2).

Bu tez, eserleri kadar yasam hikayeleri de birbiriyle baglantılı ve çoksesli/çok yönlü olan Modern "ngiliz Romanının iki temel ustası David Lodge ile Malcolm Bradbury arasında bir kıyaslama incelemesidir. Çalısmadaki ana gözlemim, akademiyi komedi formlarıyla elestirirken oldukça ciddi gözlemlerde bulunan bu iki yazarın, parodi, hiciv ve karsılastırmalı ikili imgeler gibi çesitli geleneksel edebiyat tekniklerinin yanı sıra post-modernizm ve yapısalcılık ötesi teorilerini de eserlerinde uygulamaları arasında kıyaslama yapmaktır. Aynı zamanda, bu çalısma Elaine Showalter’ın 2005 yılında kaleme aldıgı Faculty Towers: The Academic Novel and Its Discontents (Fakülte Kuleleri: Akademik Roman ve Hosnutsuzlukları) adlı çalısmasında analiz ettigi akademik roman tarzının gelisimini arka planda tutarak, David Lodge ve Malcolm Bradbury’nin eserlerinin, bu alt roman tarzına olan katkılarını irdeler. Bu çalısmada David Lodge’un dört romanı: The Picturegoers (1960), The British Museum is Falling Down (1965), Changing Places (1975), ve Small World (1984) ile Malcolm Bradbury’nin üç romanı: Eating People is Wrong (1959), Stepping Westward (1965), The History Man (1975), ve Mensonge: My Strange Quest for Structuralism’s Hidden Hero (1987) adlı kısa romanı göz önüne alınmıstır. Çalısmada her iki yazar tarafından kaleme alınan çesitli edebiyat elestirileri ile önde giden edebiyat elestirmenleri ve elestiri ekniklerine basvurulsa da, vurgulanan nokta Mikhail Bakhtin’in parodi algılamasındaki ikicilik karakteristikleri ile yine kendisine ait “karnaval” terimi arasındaki baglantıdır. Esit derecede yetenekli olan bu iki ustanın karsılastırılmasında iki ana noktayı göz önüne alıyorum. Birinci noktam, her iki yazarın akademiyi irdelerken kullandıkları ve genellikle akademisyen olarak nitelenen hayali karakterlerin güç ve prestij pesinde sonsuz kosusturmalarını analiz etmek. "kinci noktam ise, Amanda Craig’in David Lodge’un Consciousness and the Novel (2002) adlı çalısmasına yazdıgı inceleme metninde dile getirdigi “daha iyi bir yazar ve elestirmen olmasına ragmen, edebiyata katkılarından ötürü neden halen David Lodge, Malcolm Bradbury gibi Sör ünvanına layık görülmemistir” (2) sorusuna bir cevap bulabilmektir.